Art Brut

To do ludzi jest krzyk,
 Delikatny tak.
 To wołanie bez słów,
 Chcesz usłyszeć – patrz.
 Radość tworzy tę myśl,
 Rzeźbi tak jak chce.
 Zwalcza lęk,
 Granic mniej.

 Wykluczony bez wad
 Które można mieć
 Zachwyt dziecka to stan
 Dla nich wiem, to sen
 Tak bardzo inny,
 A pewnie ten sam,
 To może jest tłem,
 Jest gdzieś tam.

 Który z nich to jest,
 Ten prawdziwy świat.
 Mój, Twój, jej, albo wasz
 Pewnie ich
 Jego też
 Więc chyba nasz.

 I naiwni jak nikt
 Żaden dźwięk czy szept
 No i szczery ten gest,
 Spontaniczny też.
 Jakby na przekór tym
 Doskonale pięknym, znam
 Tym, co są,
 Co w alejach gwiazd.

 Który z nich to jest,
 Ten prawdziwy świat
 Mój, Twój, jej, wasz
 Ich,
 Jego też,
 Więc chyba nasz.

 Który z nich
 To jest ten
 Trafny punkt
 Widać żal.
 Jeszcze coś
 Oprócz nas
 z obu stron
 Dzieje się.

 Kolorowy z drewna, ludzi tłum
 małych kobiet, panów stu
 muchomorów, sanek liczb
 przytulają się, to nic.
 Kalendarze, cyfry, pełno dat
 autoportret, siedem pań,
 w okularach siwych dam
 dziwnych zwierząt, mnogość klat 
 pod sukniami patrzą na
 świętość, anioł, byki, twarz
 oryginalną wieczność ma
 przytulają się, przytulają się, przytulają się.